Ik was opgebrand
Ik zie mezelf daar nog zitten bij de huisarts. Helemaal op: fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel. Ik had net een berichtje gestuurd naar twee van mijn beste vriendinnen/collega’s om te zeggen dat het niet meer ging: dat werken. Dat ik me ziek had gebeld en bij de huisarts zat. Het voelde heel erg als opgeven en ik heb ook letterlijk tegen de huisarts gezegd “Ik denk dat het niets meer voor mij is, die carrière in Brussel”. En ze schreef het op het ziektebriefje: burn-out.
Op zoek naar mijn leven(swerk)
Ik was fysiek op want mijn zoontje sliep na drie jaar nog steeds geen enkele nacht door. Ik was mentaal op want ik worstelde na de bevalling met een angststoornis en was alle vertrouwen in mezelf en de goedheid van de wereld kwijt. Ik was emotioneel op want er was dat weekend oorlog uitgebroken in Oekraïne, zo dicht bij huis, en de emoties van de pijnlijke beelden kwamen kei hard binnen bij mijn hoogsensitieve ik. En ik was spiritueel op want ik zag het niet meer zitten op het werk. Ik had geen visie meer voor de toekomst: ik wou niet blijven op mijn huidige werk maar ik wist niet waar ik naartoe wou en wat ik dan wel wou gaan doen met mijn leven(swerk).
Het enige wat ik dacht dat ik kon doen was settelen
En dus deed ik dat: Ik ging aan de slag met een burn-out coach en bedacht wat ik op dat moment wou van een job: Een job die ik met mijn ogen dicht (of toch met een gebroken nacht) kon doen. Een job dicht bij huis en bij de school, in een leuke omgeving, met leuke mensen die wel een doel en een missie hadden in hun leven en waar ik op kon meesurfen en doen alsof het ook mijn missie was.
Het was het beste en het slechtste wat ik kon doen
En het was langs één kant het beste wat ik kon doen, want ik kon opnieuw beginnen en leerde dat ik dat best kon, opnieuw beginnen, nieuwe vriendschappen en een nieuwe carrière opbouwen. Ik kon terug werken met leiders en werken rond beleid, missie en visie. Maar het was ook het slechtste wat ik kon doen. Want settelen maakte me helemaal niet gelukkig. Er was na een paar weken niet veel uitdaging meer aan. Van de zaken die ik echt graag deed en die me deden groeien was er veel te weinig. Mijn zoontje sliep na een operatie eindelijk!!! door en ik voelde dat ik terug méér wou. Dat ik meer waard was. Ik voelde me elke dag meer en meer gefrustreerd raken en kreeg zelfs letterlijk buikpijn van een job die perfect oké was. Ik voelde dat mijn potentieel hoger lag, dat mijn missie ergens anders lag en dat ik mezelf weer had opgesloten in een kooi die te klein voor mij was.
Alleen nog maar mijn hoogste potentieel
Dus ik maakte bewust de beslissing om nooit meer te settelen en alleen maar te gaan voor mijn hoogste potentieel: fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel. Ik besloot dat alleen het beste voor mijn lichaam, mijn hoofd, mijn hart en mijn ziel goed genoeg was voor mij. In vertrok nogmaals en nam de tijd om mijn boek Intuïtief Leiderschap te schrijven en uit te zoeken wat ik wou doen in het leven. Daarom was settelen dus zowel het beste als het slechtste wat ik kon doen: Ik heb er heel veel uit geleerd en besefte dat ik het nooit meer wil doen.
Ben jij nieuwsgierig naar jouw hoogste potentieel? In het inkijkexemplaar van mijn boek geef ik je inzicht in de vier verschillende vormen van intelligentie: de intelligentie van jouw lichaam, hart, hoofd en ziel en de vier types van welzijn: lichamelijk, mentaal, emotioneel en spiritueel welzijn.