Een andere kijk op verlies en teleurstelling
Na een heftige week met de verkiezingen in Amerika blijft vrouwelijk leiderschap toch hetgeen waar ik in geloof. Ik merk zelf wel dat ik enorm gegroeid ben in vergelijking met 8 jaar geleden toen Hillary Clinton verloor. Toen voelde ik al het onrecht, de onredelijkheid, de woede en het ongeloof door mijn lichaam stromen.
Verandering begint bij jezelf
De voorbij week toen Kamala Harris verloor voelde ik me helemaal anders. Hoewel ik er eens te meer in geloofde dat ze kon winnen, voelde ik dit keer vooral teleurstelling, gelatenheid, berusting en overgave. Niet omdat ik er niet meer in geloof, net het omgekeerde: Net omdat ik er in geloof, net omdat ik er een boek over heb geschreven, net omdat ik bij alle verkiezingen dit jaar zelf gestemd heb op een vrouw. Net omdat ik mijn dochter meegenomen heb naar het stemhokje en heb uitgelegd hoe belangrijk gaan stemmen is en dat haar overgrootmoeders niet altijd hebben mogen gaan stemmen. Net omdat ik haar heb geholpen om op te komen voor de verkiezingen van de leerlingenraad geloof ik er des te meer in. Ik heb er namelijk zelf alles aan gedaan binnen mijn controle om te zorgen voor verandering.
De pijn van verlies als motor voor verandering
Ik geloof echt dat het verlies van Kamala Harris heel veel vrouwen (en mannen), heel veel goede zielen, zo’n pijn doet dat ze niet anders kunnen dan verandering willen. Verandering begint echter vanbinnen, bij jezelf. Be the change you wish to see in the world (Mahatma Gandhi).